www.poradnikzdrowotny.fora.pl

bioenergoterapeuta

Leksykon języka migowego

Z prawdziwą przyjemnością przekazujemy w Państwa ręce Leksykon Języka Migowego. Publikacja ta jest zupełnie wyjątkowa na polskim
rynku branżowym. Od początku pracy staraliśmy się realizować bardzo ambitne założenia stworzenia pozycji na miarę potrzeb
współczesnego rynku, która łączyłaby w sobie nie tylko teksty opisowe, ale przede wszystkim możliwie najbardziej czytelny materiał
ilustracyjny. Pomimo zamieszczenia naprawdę szerokiego zakresu słownictwa, dołożyliśmy wielu starań, aby przedstawiony materiał
stanowił spójną całość w obu formach zapisu. Mamy szczerą nadzieję, że niniejszy Leksykon wprowadzi na rynku języka migowego nowe
standardy nie tylko w jakości i objętości, ale przede wszystkim w poprawności merytorycznej.
Kluczowym elementem naszej pracy jest poprawność merytoryczna, dlatego dołożyliśmy wszelkich starań, aby nasz Leksykon był pozycją
godną zaufania. Mamy nadzieję, że dokładne, wielokrotne korekty, przeprowadzane według ściśle określonych kryteriów oraz częste
konsultacje, pozwoliły na stworzenie produktu wolnego od poważnych błędów.
Bez wątpienia jest to obecnie najobszerniejsza pozycja dotycząca języka migowego, jaka została wydana w Polsce. Korpus słownictwa
obejmuje niemalże 2800 haseł!
Przedstawienie ruchów przestrzennych na statycznej płaszczyźnie jest niezwykle trudne, dlatego użyliśmy wszelkich dostępnych środków
technicznych. Zdjęcia zostały wykonane w profesjonalnym studiu fotograficznym. Starannie dobraliśmy kolorystykę tła, ubrania modelek
i naniesionych na zdjęcia oznaczeń. Nierzadko w celu czytelnego przedstawienia znaku użyliśmy kilku zdjęć. W innych przypadkach lepszą
metodą okazało się wykorzystanie tzw. stroboskopii, czyli nałożenia na zdjęcie istotnego fragmentu innego obrazu, np. ukazującego
końcową fazę ruchu. Pomimo wyższych kosztów zdecydowaliśmy się na druk pełnokolorowy.
Użyty przez nas system oznakowania ilustracji częściowo oparty jest na zasadach znanych już użytkownikom. Jednak wiele elementów
jest zupełnie nowych, dlatego dopiero po zapoznaniu się z legendą, można prawidłowo odczytać ilustracje.
Redaktorzy

Język czy języki migowe?
Od kilku lat obserwujemy w Polsce ożywione zainteresowanie językiem migowym. Stał się on przedmiotem pogłębionych badań naukowych,
zarówno lingwistycznych jak i socjologicznych – m.in. w aspekcie pełnionej przez niego roli kulturotwórczej. Trwają również prace
nad ustawą regulującą jego status prawny. Wszystko to ma ogromne znaczenie dla wielu niesłyszących w kraju.
Język migowy jest językiem wizualno przestrzennym wykorzystujący kanał wzrokowy. Pod względem struktury, język migowy zasadniczo
nie różni się od języka fonicznego np. języka polskiego. Jednak jego rola znacznie wykracza poza bycie jedynie narzędziem komunikacji.
Wpływa on bowiem na sposób postrzegania rzeczywistości, rozumienia świata, a także konstruowania własnej tożsamości i wyra-
żania siebie.
Początki rozwoju języka migowego – mowa tu o rdzennych językach migowych – są niemożliwe do uchwycenia. Można przypuszczać, że
tworzyły się one spontanicznie wszędzie tam, gdzie istniały środowiska ludzi głuchych. Dużą zaś rolę dla kształtowania się narodowego
języka migowego odegrały szkoły dla głuchoniemych. Na ziemiach polskich pierwszą taką szkołę założył ks. Jakub Falkowski w 1816 roku
i z tego okresu pochodzą najstarsze dane odnoszące się do powstania polskiego języka migowego. Do końca XIX wieku w każdym z istniejących
wówczas zaborów, uformował się odrębny dialekt lub język migowy. Po odzyskaniu niepodległości rozpoczęły się – dzięki kontaktom
towarzyskim i sportowym – naturalne procesy ujednolicania znaków migowych. Dopełniły je zinstytucjonalizowane prace Komisji
Unifikacyjnej, powołanej w 1968 roku przy Polskim Związku Głuchych. Opracowano w ten sposób blisko 5 tysięcy znaków. Dziś w zasadzie
można mówić o jednolitym języku migowym, chociaż wiele pojęć nadal bywa określanych dwoma lub kilkoma różnymi znakami,
zależnie od regionu.
Podstawę komunikacji w języku migowym stanowią migowe znaki ideograficzne. Przeważnie są one odpowiednikami pojedynczych słów,
czasem krótkich zwrotów (idiomów), których nie można przetłumaczyć na język polski za pomocą jednego wyrazu. Dopełnieniem ideografii
są znaki daktylograficzne, na które składają się litery alfabetu, liczby i znaki uzupełniające, tj. znaki interpunkcyjne, oznaczenia
działań arytmetycznych itp.
Wykonanie znaku wymaga znajomości jego elementów subleksykalnych, które opisywane są poprzez:
• układ palców u dłoni (jednej lub obu, w zależności od tego czy znak jest jednoręczny czy dwuręczny),
• umiejscowienie dłoni względem ciała,
• pozycję dłoni w przestrzeni,
• kierunek ruchu,
• ekspresję mimiczną.....
więcej na :

[link widoczny dla zalogowanych]