www.poradnikzdrowotny.fora.pl

bioenergoterapeuta

PRZEDMOWA
Drugie wydanie „Ziołolecznictwa” ukazuje się w okresie, gdy nastąpiła faktyczna akceptacja leków pochodzenia roślinnego, które z pozycji
zaledwie tolerowanych środków para-medycznych awansowały na
„współpartnerów” chemioterapeutyków. Złożyło się na to wiele przyczyn,
ale dwie spośród nich wydają się najważniejsze. Pierwszą było
ujawnienie, jak dalece niektóre z ubocznych działań leków syntetycznych
są szkodliwe, a nawet groźne dla ludzi, szczególnie dla dzieci, kobiet w
ciąży, osób w wieku podeszłym i rekonwalescentów po ciężkich
chorobach lub operacjach. Drugą okolicznością było to, że nowoczesna
medycyna nie poczyniła znaczących postępów w leczeniu wielu chorób
przewlekłych, że ma również trudności w opanowaniu niektórych
zakażeń endogennych, takich jak biegunki dziecięce, zatrucia pokarmowe
lub zespoły czerwonkowe, pomimo wykrycia około 100 tysięcy
antybiotyków, z których 150 znalazło zastosowanie w lecznictwie. Jeśli
dodamy, że najczęstszą przyczyną zgonów jest od lat choroba krążeniowa
oraz nowotwory, to sukcesy medycyny nie wydają się rewelacyjne, jak
się powszechnie sądzi, a masowe stosowanie silnie i szybko działających
leków syntetycznych niekoniecznie i nie zawsze jest uznawane za cechę
nowoczesności.
Preparaty ziołowe mogą oddać nieocenione usługi nie tylko w
schorzeniach przewlekłych, gdy stosuje się je jako leki główne, lecz także
w stanach ostrych i podostrych, gdy towarzyszą chemioterapeutykom
jako środki pomocnicze, uzupełniające, synergiczne lub przemienne.
Nowocześnie pojmowane ziołolecznictwo polega na racjonalnym
wykorzystaniu różnorodnych właściwości leczniczych wyciągów
roślinnych, izolowanych związków czynnych i specyfików ziołowych
oraz na skutecznym łączeniu ich z chemioterapeutykami, jeśli zajdzie
tego potrzeba. W opanowaniu tej trudnej umiejętności pomocna będzie
niniejsza książka (przedruk II wyd.), opracowana przez zespół
specjalistów. Uwzględniono w nim najnowsze dane z piśmiennictwa
naukowego, zarówno odnośnie do właściwości i składu chemicznego
samych roślin leczniczych, jak i działania farmakologicznego oraz
zastosowania klinicznego wielu preparatów i specyfików ziołowych.
Spełniając życzenia wielu lekarzy, w części ogólnej książki zamiesz-
5
czono preparaty roślinne wytwarzane w krajach socjalistycznych i w
niektórych krajach zachodnich. W porównaniu z wydaniem poprzednim
rozszerzono część specjalistyczną książki o cztery nowe rozdziały:
„Choroby oczu”, „Choroby jamy ustnej”, „Choroby nosa, gardła, krtani i
uszu” oraz „Choroby neurologiczne”. Zamieszczone rozdziały nie
wyczerpują jednak wszystkich możliwości stosowania leków roślinnych,
dlatego w następnych wydaniach zostaną m. in. uwzględnione choroby
psychiatryczne, choroby krwi, choroby wyniszczające oraz choroby
dzieci.
Pragnę gorąco podziękować wszystkim współautorom II wydania
„Ziołolecznictwa” za wzięcie udziału w jego opracowaniu, jak również
opiniodawcom za wnikliwą, twórczą ocenę poszczególnych rozdziałów.
Zwracam się do lekarzy korzystających z poradnika, aby zechcieli
podać własne spostrzeżenia, szczególnie dotyczące skuteczności
zamieszczonych zestawów recepturowych, korzystnej lub niekorzystnej
interakcji lek ziołowy — lek syntetyczny, możliwości szerszego
stosowania preparatów roślinnych, ewentualnych działań ubocznych itp.
Te spostrzeżenia zostaną wykorzystane przy opracowywaniu kolejnego
wydania „Ziołolecznictwa”. Listy proszę kierować pod adres: ul. Narbutta
41/43 m.32, 02-536 Warszawa.
Doc. dr hab. Aleksander Ożgrowski

[link widoczny dla zalogowanych]